In Drenthe zijn en geen hunebed zien, dat kun je natuurlijk niet maken. Dus reden we, op weg naar onze volgende etappe, naar Rolde.
Zo’n hunebed is geweldig groot en het is onbegrijpelijk dat mensen dit, in een tijd zonder de nu zo broodnodige machines, konden maken. Stenen die meer dan manshoog zijn, opgestapeld alsof het pakjes brood zijn. Ik vond het zeer indrukwekkend. Op de een of andere manier voelde de sfeer er ook een beetje “buitenaards”. Maar misschien speelde mijn verbeelding me parten.
Wij hebben de elfde ervaring. Zo intrigerend dat mensenhanden dit gemaakt hebben.
Héél magisch, zo‘n plek. Mooi.
Dat was mijn ervaring ook bij een hunebed: magisch. ’t Is lang geleden, maar ik weet het nog
Heel indrukwekkend!
We kunnen helaas niet terug in de tijd om te zien hoe ze dat gedaan hebben, maar een hele klus zonder machines was het zeker.
Magische plek!