Toen we toch in de stad waren, konden we dus meteen wel even kijken hoe dat trafohuisje er uitzag. Een huisje met een gedicht, was ons beloofd.
We reden een beetje om, want er was zoveel afgesloten. Maar dankzij navigatie en ons eigen richtinggevoel kwamen we toch in de juiste straat terecht. En ja, er stond een trafohuisje. Dat moet natuurlijk op de foto gezet en aan Sjoerd gemeld.
Maar dat gedicht…? Groene blaadjes, dat wel. Maar geen stukje tekst te vinden. We zochten nog wat verder in de straat, maar geen ander huisje stond er. Dan zou het dit toch moeten wezen. Maar is het dan ten prooi gevallen aan een andere versieringswoede? Of waren de buurtbewoners het gedicht een beetje beu?
Nou ja, dit is dan het trafohuisje, zoals het tegenwoordig in de Adriën Milderstraat in Rotterdam-West staat. Zachtgroen beschilderd met honderden blaadjes en takjes. Het oogt best aardig. En nou maar hopen dat het ook in de verzameling van Sjoerd zal passen.
Dank je voor de link. Een aantal ken ik, maar niet allemaal. Misschien nog wel meer op dit blog, later…..
Hier nog een toepasselijke link met link naar de kunstenares:
https://www.insiderotterdam.com/2020/05/15/rotterdam_als_openluchtmuseum/
5 jaar geleden stond er een kleinere versie met allemaal gezichten. Kan je in Streetview vinden rond 2016.
Ik heb er nog nooit een met een gedicht gezien, dus jammer. Maar deze is ook erg leuk
Een sieraadje.
Beeldschoon.
Natuurlijk past dat huisje erin. Er staan wel minder mooie op mijn site…
Heel apart toch!
Zelf zonder gedicht vind ik hem erg leuk!