Zeep

Vroeger, toen ik bij mijn tante in Brabant logeerde, liet ze me een keer haar voorraadkast zien.

Tante had in de oorlog in een Jappenkamp gezeten, bittere armoe en honger geleden. Misschien daarom wilde ze altijd een flinke voorraad in huis hebben. Die kast stond vol zelf geweckte potten bonen, stoofperen en kersen. Er lag rijst, macaroni, bloem. In mijn kinderogen leek het wel een winkel.

Maar er was ook een plank met stapels lucifers. Dat moest je ook altijd ruimschoots in huis hebben, vond tante. Want dan kun je altijd een vuurtje maken.

En zeep, dat heb je ook nodig. Dus lagen er grote blokken Sunlight zeep en stapels Lux toiletzeep. Het maakte een overweldigende indruk op me.

Toen de C-crisis begon, heb ik mijn voorraad eens geïnspecteerd. Ik kocht wat blikken, vulde rijst en pasta aan. Maar niet in zo’n grote hoeveelheid als tante.

En natuurlijk keek ik ook naar mijn voorraadje lucifers. Dat was nog wel voldoende. En de zeep behoefde ook geen aanvulling. In de loop van de tijd heb ik nogal wat stukken verzameld, gekregen of zelf gekocht.

Trouwens, sinds we vloeibare zeep gebruiken, slinkt mijn voorraad niet noemenswaard.

Maar nu gebruiken we weer gewoon zeep. Eigenlijk best fijn. Zacht schuimend en lekker geurend. Ik kan nog wel een tijdje vooruit. In elke kast ligt nog wel een geurend stukje 😉

7 thoughts on “Zeep

  1. Wij zijn al even terug aan de zeep. Vooral ook uit ecologische overwegingen. Beperken van gebruik van plastieken flacons. Ook shampoo- en conditioner-bars gebruiken we. En wasmiddel maken we dan weer van Marseillezeep. Onze voorraad zeepjes koop ik vaak in Frankrijk op de marktjes maar of ik daar dit jaar tussen de mensen durf te lopen is nog zeer de vraag.

  2. Inderdaad , “zacht schuimend en lekker geurend”, wij zijn ook weer helemaal terug bij gewone zeep. En ik merk het is ook een stuk goedkoper en was beter schoon.

Comments are closed.