Vroeger, als mijn moeder een beetje nerveus was, nam ze wel eens een paar druppeltjes Valeriaan. Of dat nou echt hielp, kan ik me niet meer herinneren. Wel dat ik het vond stinken en het nogal bitter smaakte. Nou ja, ik had geen last van zenuwen, dus gebruikte ik die druppeltjes ook niet.
Ook nu ben ik nog niet zo’n nerveus type.
Maar als ik me toch een beetje gestrest voel, wil een wandelingetje nog wel eens helpen om tot rust te komen.
En als er dan wilde Valeriaan staat te bloeien, dan wordt die wandeling helemaal rustgevend 😉
De natuur is zo rustgevend, Ik loop als ik allen ben bijna te mediteren tijdens het wandelen.
Twee vliegen in een klap dus.
Niet geheel ondenkbaar ook daar 🙂
Wandelen is echt rustgevend, vind ik ook. Normaal gesproken dan
Valeriaan kom ik nergens tegen.
Of zou ik wat beter moeten kijken.
Stille groet,
Wat goed dat je het herkent! Ik ga er ook eens op letten. Soms heb ik het idee dat dingen ook rustgevend kunnen werken vanwege het placebo effect.
Mijn moeder gebruikte dat ook. Ik ben er nooit aan begonnen. Ik pak de camera en ga op pad.
Valeriaan en ik alleen van horen zeggen maar ik denk dat wandelen beter is. Buitenlucht alleen al.
Als ik mijn hoofd leeg wil maken ga ik gras maaien 😀
Wandelen is het beste medicijn!
Dat middeltje was mij niet bekend. Nu ben ik ook niet zo’n nerveus type dus misschien daarom. In ieder geval van de echte zou ik ook kunnen genieten. Wandelen op zich is al rustgevend. Mooi de wilde bloempjes hé.