Spontaan, een woord wat binnenkort in onbruik zal geraken. Want wat kun je nu nog spontaan doen? Ja, ja, je kunt natuurlijk nog spontaan gaan wandelen of fietsen. Maar als je wat anders wilt….?
Voor een museumbezoekje, bezoek aan arboretum, dierentuin, evenementenpark of restaurant moet je reserveren. En kijk niet gek op als je een formulier moet invullen, met allerlei gegevens.
En wil je met het openbaar vervoer, moet je een mondkapjes dragen. Dus even nadenken voordat je de deur uit stapt. Heb ik een kapje voor de terugrit? En doekjes om je handen te ontsmetten en een fles handgel?
Die mondkapjes heb ik wel, voor het geval dat… Maar dat OV laat ik voorlopig links liggen, dus doekjes en gel ook.
Boodschappen doe ik één keer per week met een uitgebreid boodschappenlijstje, dat elke dag wordt aangevuld. En iets vergeten, jammer, dan maar zonder…. Bij de supermarkt kan ik gelukkig nog wel even terug naar een schap als ik iets vergeten ben.
Bij de drogist is een vooruit gestippeld pad gemaakt. En zo word je dus langs alles geleid, of je dat nou wilt of niet. Goed opletten dus dat je niet per ongeluk jouw boodschap voorbij loopt.
Nee, het leven is er vooralsnog niet leuker op geworden. Ingewikkelder wel. En stel dat je geluk hebt en een plaatsje hebt veroverd op dat terras… Dan zit je zo ver uit elkaar, dat een normaal gesprek niet mogelijk is.
Weet je wat…? We wachten even af hoe het allemaal uit zal pakken. Voorlopig genieten Leo en ik lekker op ons eigen terras, knusjes bij elkaar.
Ik kan hier weinig tegen inbrengen.
Wij doen het hier op dezelfde wijze. En te weinig meegenomen, jammer, we gaan niet nog eens… Meestal gaan we op donderdag heel vroeg, dan is het het minste druk. Terrassen zijn voor ons nog te druk, laat staan uit gaan eten. Thuis vermaken we ons ook. Zeker nu Jes eenmaal per week weer een dag komt logeren…
Ik ook!
Voorlopig blijf ik spontaan thuis. ☻
de ‘goesting’ om op een terrasje te gaan zitten of gezellig de/een stad in te gaan is compleet verdwenen, ben benieuwd of dat zo blijft als het spontaan ooit weer mag
Kijken naar wat wel kan, houdt de moed erin. Knusjes samen op je eigen terras is dan een fijn alternatief.
Zelfs “spontaan” naar de winkel vind ik al maar niks. Hier weer terug naar school met mondkapjes en afstand. Die maskers vind ik gewoon om te stikken met dit warme weer. En we mogen er zeker van zijn, “het normale” zal er niet snel terug zijn. Wij genieten voorlopig ook gewoon in de tuin. Dan besef je weer hoe “rijk” je bent omdat je een tuin of terras hebt.
Ik mis vooral het ‘spontaan’ naar de bibliotheek kunnen. Ik vond het daar altijd heerlijk, maar nu ben ik 1 keer geweest en heb geen zin om nog een keer te gaan.