Net als de dieren, laat ook de natuur zich niet ringeloren door wat onze mensenwereld op zijn kop zet.
Het is voorjaar en dus… het fluitekruid groeit en bloeit. En niet alleen het fluitekruid, ook de boterbloemen, het koolzaad, de gele irissen tonen zich op zijn mooist.
Maar het fluitenkruid vind ik toch het allerleukst van alles. Tere witte schermen, net kant. En als je het wilt fotograferen lukt dat maar met moeite. Eén zuchtje wind is voldoende om het heen en weer te laten wiegen.
Sommigen zullen het misschien wel onkruid noemen, maar ik vind het elk jaar weer prachtig.
Fluitekruid en boterbloemen.
Koolzaad, ik zou er graag een paar stukjes van in mijn tuin willen 🙂
Ik sluit me bij je aan, ik vind het ook prachtig.
Nee, onkruid bestaat niet. Hoewel het soms toch uit de tuin moet. Maar het fluitekruid is prachtig.
Dat fluiteNkruid is inderdaad prachtig. Eén van mijn leerlingen zei:Mijn opa sneed daar altijd een fluitje van. En inderdaad, na enige oefening is het mij (nog geen opa) ook gelukt .Om een fluit te maken moet bij een holle fluitenkruidpijp, met onderaan een dichte knoop, ongeveer halverwege een snee overlangs worden gemaakt.
Bij de herdenkingsdienst voor mijn vriendin, inmiddels 13 jaar geleden, werd iedereen gevraagd om een boeket van Fluitekruid mee te nemen
Onkruid bestaat niet. Het is prachtig, Els.
Ik blijf er van genieten.
Ik ook!