Vandaag zomaar een plaatje dat ik schoot in de wijktuin, vorige week.
Normaal loop ik over het fietspad, maar nu nam ik een klein zijweggetje. En ineens zag ik weer hoe mooi het hier toch is. De bomen die nog niet helemaal in het blad staan, de zon, de prachtig heldere hemel en dat alles weerspiegeld in de grote vijver.
Ik hoef niet ver te wandelen om midden in de natuur te staan. Je zou niet zeggen dat dit stukje tuin ligt tussen twee wijken, waar aan de ene kant hoge flats staan en aan de andere kant eengezinswoningen. En nu is het ook nog eens heel rustig. Geen kwetterende kinderen bij de school, nauwelijks verkeer, geen vliegtuigen in de lucht.
Bijna ideaal zou je zo maar kunnen denken. Maar toch, niet alles is wat het lijkt in deze tijd….
Zo zit ik ook een beetje.
Wonen in een eengezinswoning.
Flat aan de zijkant en voor en achter ook een rijtje eengezinswoningen.
Maar zo dichtbij een mooi natuurgebied.
Kijkduin vijf minuutjes E biken.
De duinen, ach, ik klaag wel eens, maar zit wel goed.
Voor de natuur is deze periode behoorlijk ideaal als je het mij vraagt. En voor de mensen die er in alle rust kunnen wandelen ook!
Mooie plek!
Prachtig en rustgevend plekje!
Schitterend. Je zou er dagelijks willen zitten.
Dat ziet er goed uit. Ik hoef gelukkig ook ziet zover om zoiets te mogen aanschouwen.
Heerlijk om wonend in een wijk toch zoveel groen om je heen te hebben. Dat is een groot pluspunt.
De wijktuin is prachtig!