Er zijn meer mensen die een blog schrijven over het gedwongen binnen zitten. En wie het nieuws volgt, beseft dat journalisten de krant moeten vullen. Bij gebrek aan nieuws komen er andere verhalen. Die op zich schrijnend kunnen zijn.
Na het zoveelste verhaal over een man (of vrouw?) die gestorven was zonder haar naasten, dacht ik “tragisch, ja”. Maar ik besefte opeens dat in de loop van de jaren mij ook een aantal mensen zijn ontvallen. Soms naar menselijke begrippen te jong, soms zo oud dat het verlies er ietsie pietsie minder pijnlijk om werd. Maar toch, van geen van allen heb ik bewust afscheid kunnen nemen. Ze stierven allemaal (vrij) onverwacht.
Maar wat valt daar aan te doen? Niks, het is gebeurd en terugdraaien is niet mogelijk. Wel maakte het me duidelijk dat je je familie moet koesteren.
Dat vriendelijkheid nooit kwaad kan en een beetje aandacht ook geen verkeerde keuze is.
Daarom lees ik die tranentrekkende verhalen niet meer. Laat ik ook het meeste nieuws over alles wat met het C-virus te maken heeft, links liggen. Ik concentreer me op vrolijke verhalen, gezellige initiatieven. Kortom, ik probeer het vooral van de positieve kant te bekijken. We zullen het hoe dan ook moeten uitzitten!
Ik lees vanalles maar soms zit ik aan mijn taks op een bepaald gebied. In de digitale krant kun je artikelen opslaan en dat doe ik regelmatig. In de Volkskrant staat niet zoveel van die artikelen zoals jij ze beschrijft. Ik lees en schrijf ook bewust positief nieuws.
’s Morgens even NU.nl, ’s avonds het NRC en verder geen journaals of actualiteitenprogramma’s (wel de persconferenties hoor). Het bevalt me prima, ik weet uitstekend wat er speelt zonder dat het me overspoelt. Houd moed, het komt goed.
Ik wil wel op de hoogte blijven, maar bemerk ook dat ik me al wat meer tijd gun voor andere dingen.
Leukere dingen.
We moeten inderdaad door!
Ik denk dat die verhalen niet de mensen raken die het zouden moeten lezen. Dat was hier in het dorp ook, zag net nog mensen gezellig naast elkaar lopen die zeker niet samen in 1 huis wonen. Zonde, maar ook zij zagen de 2 lijkwagens rijden.
We kennen er weinig aan veranderen en zullen met zijn allen moeten wachten op betere tijden.
Gelukkig ben ik van nature een optimistisch mens.
We proberen er het beste van te maken!
Ik hoor/lees ‘liever’ dat een heel oud en/of (te) ziek (obese) iemand is gestorven dan een jong iemand
Ik hoor ook wel eens dat mensen juist sterven als iemand net even de kamer uit is. Omdat het soms makkelijker is om dat ‘los’ te laten.
Heel verstandig om jezelf een beetje te beschermen tegen alle narigheid waar je toch niks aan kunt doen. Niemand schiet er iets mee op als we allemaal depressief worden van teveel (en vaak dezelfde) berichten. Wij proberen hier precies hetzelfde te doen.
Ja alles goed en wel hoor, maar toch zou ik niet graag een ananas willen zijn!
Een positieve en optimistische levensinstelling helpt in alle moeilijke tijden.
Stille groet,
Waardevolle levensles!