Leo moest vroeger voor zijn werk nogal eens naar het buitenland. Geen lange periodes, maar tripjes van een of twee dagen. Voor de kinderen was dat altijd een belevenis, want hij ging dan vaak met het vliegtuig.
Maar het spannends was de thuiskomst. Wat had papa nou weer meegebracht? Het waren altijd kleine dingen, maar heel vaak zat er ook een reep Toblerone chocola bij. Je kon het hier niet overal kopen en die smaak, de vorm, het maakte het tot iets heel speciaals.
Deze week stond ik bij de kassa van een grote discounter en wat lag daar? Ja, precies diezelfde chocola.
Al was het formaat van de reep aangepast aan onze groot-groter-grootst manie. Niks bijzonders meer…. Jammer!
Oh die zijn er al zo lang.
Er is een overdaad aan keus!
Oe teleurstelling, de herinnering is mooi. Mijn vader nam mattetaartjes mee, daar geef ik veel meer om dan toblerone.
Dat is met meer dingen. We zijn het allemaal te gewoon gaan vinden.