Al maanden lang hadden we kaarten in huis voor een voorstelling van The Analogues in het Nieuwe Luxor-theater.
Het is niet de eerste keer dat we ze zien. We zagen al Sergeants Pepper’s Lonely Heart Club Band, The White Album en nu dus Abbey Road. Een fenomenale band, die tot in de kleinste details de Beatles muziek doet herleven. En een uitverkochte zaal met een gemêleerd publiek, dat enthousiast meezong en een knetterend eindapplaus ten beste gaf. Een heerlijke avond!
In Londen was ik een aantal jaren geleden met een vriendin. In de bus van ons hotel naar the City zag ik ineens dat we over Abbey Road reden. Ik stootte haar aan. “We rijden over Abbey Road”, tetterde ik enthousiast. “Nou en? Er rinkelde geen belletje…. Maar vorig jaar zijn Leo en ik wel degelijk even uitgestapt om HET zebrapad en de studio te zien. Nee, geen selfie gemaakt. Daarvoor was het te druk.
Ik had er graag naar toe gewild en het er op willen wagen, er zijn altijd op het laatste moment plaatsen vrij. Maar het kwam er evengoed niet van wegens allerlei andere afspraken. Gaaf dat jullie er wel zijn geweest.
Leuk. Ik word er helemaal vrolijk van.
Mooi zo’n avond als je van de muziek van the Beatles houdt.
Ik vond het ook fantastisch en hier was het publiek ook enthousiast, maar echt meezingen, dat was hier niet.
Lekker mee kwelen, heerlijk!
Ook gaaf dat iedereen mee zingt.
Dan os het helemaal een goede sfeer!