Afgelopen week ging ik met schoondochter naar De Hermitage om de tentoonstelling van de Russische juwelen te bekijken.
Ongelofelijk wat hadden die Russische tsaren en hun familieleden een goud en juwelen. Meteen al bij binnenkomst kun je vergapen aan glans en glitter, al viel me op dat het soms ook niet was wat het in eerste instantie leek. Een armband waarvan de cameeën bleken te bestaan uit papiermaché. Prachtig gemaakt, levensecht, maar toch…. Het was overweldigend. Dan vraag je je af hoeveel tijd de mensen toen besteedden aan zich kleden. Daar moeten uren mee zoet gebracht zijn.
En dan de kleding zelf. Vele meters stof verwerkt in enorme queues, tailles die zo smal waren dat het bijna onwerkelijk leek. Maar of het allemaal ook prettig droeg…? Hoe moet je in hemelsnaam gaan zitten met zo’n groot gevaarte op je bibs? Zelfs de kinderkleding was versierd met schitterend borduurwerk en ook daar behoorden prachtige juwelen en zilveren rammelaars bij.
Op elke vitrine was duidelijk te zien wat er allemaal lag en zo konden we ons een mooi beeld van die tijd vormen. En alles ook sfeervol maar duidelijk verlicht.
@Griemmank:Er is ook heel veel verloren gegaan, maar nog genoeg over.
En omdat ik met geen mogelijkheid bij je kan reageren, wens ik je dus met een omweg beterschap. Rustig blijven, goed eten en dan moet het weer in orde komen. Maar vervelend is het. Sterkte.
Ze hadden geld, tijd en personeel. Dan lukt zoiets wel. ☻
Schitterend!
Wat mij altijd weer verbaast is dat het sovjetregime dit soort spullen toch met rust heeft gelaten. De Hermitage is werkelijk een geweldige aanwinst in ons museumland.
Jeans, t-shirt met lange mouwen, kam door mijn haren en ik ben klaar om de deur uit te gaan 🙂
Mijn vrouw staat nu al een eeuwigheid voor de spiegel als ze gaat werken.
Wauw!