Alweer een periode afgesloten. Deze week moest ik voor de borstkankercontrole naar de radiologe in het Erasmus MC. Alles was goed. En ik hoefde voor haar niet meer terug te komen. “Ik hoop u nooit meer te zien” was haar afscheid zin en die bedoelde ze beslist hartelijk.
Ik was ook blij. Want al is het maar één maal per jaar, de gang naar dat EMC ligt me gewoon zwaar op de maag. Het is een routine-controle, maar toch… gespannen ben je altijd. Nu huppelde ik er weer zielsgelukkig uit. Niet meer terugkomen… Joepie!! Natuurlijk hou ik nog wel de controles in het IJssellandziekenhuis. En daar ben ik blij mee, want je weet tenslotte maar nooit…
We haalden bij de bakker twee lekkere tompoucen en vierden zo op onze manier het goede bericht. Fris en vrolijk -en een ietsie pietsie dikker- verder dus!
Proficiat met het goede nieuws
Gefeliciteerd.
Ik begrijp je helemaal.
Volgend jaar april hoop ik zo’n zelfde bericht te krijgen 🙂
Maar….vind het ook wel beetje eng.
Fijn Els, ik kan me voorstellen dat je huppelde;-(
Dat is een van de weinige keren dat de groet: ‘Ik hoop je nooit meer te zien,’ heel positief is. Wat fijn zeg!
Weer heerlijk nieuws en kun je weer jaren gezond vooruit ondanks de tompouce maar dat mag voor deze keer alhoewel je vandaag weer aan de banketstaaf en speculaas was.
Prachtig nieuws! Gefeliciteerd!!!
Great! Dat is wel iets lekkers waard. Proficiat.🎈
Dat is mooi om te horen…
Geweldig nieuws, van harte Els!
Een pak van je hart, fantastisch om te horen, dat men je niet meer wil zien!
Woehoeeee! Wat een fantastisch nieuws! Zo wil je wel horen dat iemand je niet meer wilt zien! Hopelijk heeft de tompouce extra gesmaakt!
Wat heerlijk, Els. Gefeliciteerd en Leo ook. Ga zo door!