Vroeger woonde ik in de buurt van de Van Nelle-fabriek. En wij dronken thuis Van Nelle thee. Of de koffie ook van Van Nelle was, weet ik niet meer. Maar ik neem aan van wel, want mijn moeder spaarde nauwgezet de bonnetjes.
Soms mocht ik dan mee die bonnen inwisselen. Voor de Piggelmee boekjes, maar ook voor lepeltjes, kopjes en later zelfs een koffieapparaat.
Ik vond het Van Nelle gebouw heel imposant. Het rook er lekker en ik herinner de lange gangen. Maar vooral herinner ik me de waarschuwing van mijn moeder, als ik met een minder mooi rapport thuis kwam. “Pas op, je gaat nog naar de koffiebonenzolder”.
Dat betekende dat je dagelijks alle koffiebonen langs je heen zag gaan en dan de slechte bonen er uit moest halen. Het leek me geen fijn werk, dus dan deed ik beter mijn best.
Ook mijn moeder zwoer bij Van Nelle.
En Piggelmee werd voorgelezen door mijn vaer, prachtig vonden we het.
Ik kan me niet herinneren ooit van Nelle koffie of thee gehad te hebben, wel de uitstekende zware en half zware shag…
Heel bekend in Rotterdam het oude pand van van Nelle. Volgens mij valt het zelfs onder Unesco wereldgoed of monumentenzorg. Ook koffie en thee wordt bij ons al een eeuwigheid gedronken (wel opgegaan in DE tegenwoordig) en de boekjes van Piggelmee heb ik in mijn jeugd ook gehad. Ik ben nu zelfs de familie Piggelmee plus inboedel aan het haken in het klein.
Inderdaad bekende nostalgie ja!
Ik gebruik op reis nog steeds een thermoskan van de opgespaarde punten van van Nelle.
Veertig jaar oud misschien en ik kan er maar geen afscheid van nemen.
Bij ons werden Douwe Egbertszegels gespaard, maar die hadden niet van die leuke boekjes van kabouter Piggelmee!