Dit is een plaatje van een scene uit het computerspel June’s Journey. Dat spel speel ik dagelijks en al gedurende bijna een jaar. Deze scene ben ik trouwens al lang voorbij. Maar als ik weer eens niet verder kan omdat ik te weinig “bloemen” heb om een level hoger te gaan, dan speel ik hem telkens weer opnieuw.
Waarom? Omdat ik het zo’n gezellig plaatje vind en omdat de wijnboerderij er bijna net zo uitziet als op mijn “eiland”. Maar ook omdat bij ons op tafel net zo’n kleed ligt, wij dezelfde wijnglazen hebben en er ook vrijwel altijd een fles wijn op tafel staat. Wij hebben zelfs net zo’n pepermolen…
Ik weet het, het is een bijna kinderlijk genoegen. Maar ik amuseer me er prima mee en met mij miljoenen andere mensen van over de hele wereld. Dat weet ik uit de reacties op Facebook. Ik blijf dit spel nog wel even spelen, want er komen nog zo’n 35 hoofdstukken. En daarna begint er een nieuwe episode. Ik kan dus nog vooruit!
Ik speel candy crush saga
Op niets te doen momentjes .
Het ziet er inderdaad heel gezellig uit, homp brood wat kruidenkaas en het feest kan beginnen…
Zeker een gezelligheid
Ja, ik speel het ook regelmatig, maar ben nog niet gekopeld aan facebook. Het spelletje ziet er oorachtig uit en je voelt je een echte rechercheur.
Ik speel WF, al járen, met min of meer dezelfde groep mensen
Het ziet er inderdaad gezellig uit maar het lokt me niet om het spel te spelen. Gek, want ik ben gek op spelletjes maar het is nog nooit in me opgekomen om dit op mijn telefoon of tablet te doen.