Zo maar binnen-kijken bij iemand is niet echt netjes, ik weet het. Maar ik kan het niet laten om zo nu en dan toch even te gluren naar wat ik zo al zie. En dan kom je vaak heel leuke vondsten tegen. Zoals deze vogeltjes op een rijtje. Wat er achter te zien is, blijft gewoon geheim. Hebben we natuurlijk ook niks mee te maken. Zij kijken ons aan, wij kijken gewoon eventjes terug. Een moment, goed voor een (glim)lachje…
Dit is een etalage. 🙂
Ze zetten het neer om naar te kijken, dus waarom niet.
Zolang je je neus niet platdrukt tegen ramen, kan het best, hoor. 🙂
Oh ja, dat doe ik ook. Af en toe een beetje gluren. Maar ja als je zo je raam inkleedt, vraag je er ook wel om, toch?