Zo nu en dan doe ik dingen, waarvan ik zelf niet weet waarom ik ze zo doe. Ik vind mezelf helemaal niet georganiseerd of super netjes. Ben soms een beetje chaotisch en het huishouden behoort niet tot mijn favorieten.
Maar toch…. Laatst hing ik de was op. Nou ja, de paar dingen die ik niet in de droger doe en dus op zolder op een rekje te drogen moeten worden gehangen. En ineens ontdekte ik een autistisch trekje bij mezelf. Want die paar lappen moeten wel allemaal even recht hangen, met dezelfde kleur knijpers aan de lijn komen. Niks slordig ophangen. Heel precies en netjes moet dat. Van wie? Van niemand anders dan van mezelf. Nou ja, dacht ik, elke gek zijn eigen gebrek. Maar gaandeweg ontdekte ik nog wel meer zulke malle gewoontes: alle microvezel lapjes op kleur, in het gelid in een speciaal mandje. Alle vorken, messen, lepels… ja ook keurig op rij in de bestekla. Nou weet ik wel dat het onschuldige gewoontes zijn. Niemand heeft er last van. Maar zouden er meer mensen zijn die dat ook doen?
Grote genade :-)))
Oh, hier ook wel een beetje hoor.
Sokken op paar.
Mannendingen en vrouwendingen hebben hun eigen kantje aan de droogmolen.
Ja hoor, onder andere alle sokken die aan de lijn gaan met paren bij elkaar, de voeten dezelfde richting. Nu ik het lees moet ik er zelf om lachen.
Ja hoor, ik ook!
Dat had ik met de toenmalige washandjes. Daar probeerde ik regenbogen van te maken maar had nooit de precieze kleuren.
O ja knijpers op dezelfde kleur als de was, lekker Marie Kondo vouwen en dan ook op kleur, zeer bevredigend.
Zéér herkenbaar. Maar ik noem het ogenvreugd.
Ik ben ook zo 😄
Is het niet gewoon, dat het oog ook wat wil?
Ik heb ook wel van die trekjes, en ik denk dat iedereen wel van die dingen herkent. Maar ik kan in adere dingen som heel slordig zijn. Alles heeft zijn plaats, maar die plaats is niet altijd even logisch.