We waren er weer eens even tussenuit. Een weekje Zakynthos, samen met schoonzus en zwager. Enthousiast hadden we maar één vest in de koffer gestopt, maar de weergoden waren boos. Ze hielden wat al te vaak wolken voor de zon, bliezen kwaad over het eiland en zorgden voor wat killer weer. Maar de regengod liet gelukkig alleen ’s nachts van zich spreken. Dat hoorden we, diep van onder onze dekentjes vandaan. En och, super heet is ook niet alles.
Het was een heel gezellige vakantie. We hadden mooie appartementen, er was een gezellig restaurant met een heerlijk kokende Griekse mama. De wijn en de ouzo smaakten voortreffelijk en we hadden een auto gehuurd. Dus konden we het eiland rustig verkennen. Zakynthos is niet zo groot, maar schitterend mooi. Buiten de toeristen-plaatsen waan je je alleen op de wereld.
Ik wilde per sé naar Navagio Beach, waar jaren geleden een piratenschip gestrand is. Ik had er foto’s van gezien en wilde het ook met eigen ogen bekijken. Helaas, met ons ook busladingen anderen van over de hele wereld. Het schip ligt in een baai, omgeven door rotsen. Alleen vanaf boven kun jet het zien, maar dan moet je op een klein plateautje staan. Aansluiten in nette rijen aub… 😉
Nou ja, daar gingen we onze tijd niet aan verspillen. Zoveel auto’s en bussen gaf te veel geronk en benzinestank. We maakten wat foto’s zonder wrak en reden weer weg.
Hoefde ik ook niet te griezelen bij de types die op een smal muurtje stonden te wankelen om toch maar vooral die éne superleuke en hoogst originele selfie te maken.
Ik zocht thuis een mooie foto bij Google uit 😉

Bron: Google Photos