Zaterdag gingen we naar de film “Claire Darling” met in de hoofdrol Catherine Deneuve en haar dochter Chiara Mastroianni, beiden goed voor mooi acteerwerk.
Claire Darling woont alleen in haar grote huis, vol met antiek en herinneringen. Er is veel gebeurd, maar er werd weinig over gesproken. Maar nu Claire begint te dementeren lijkt het of haar herinneringen haar terugvoeren naar oud zeer, oude pijn en schuldgevoel. En dan neemt ze een besluit. Alles moet weg, hup in de verkoop. En wel nu meteen. Wat kan haar al die ouwe zooi nog schelen?
De film werkt met flashbacks, die geruisloos overlopen in het heden en weer terug. Dat maakte het voor mij lastig om te focussen op wat er gebeurde. Was het nou toen of is het nu? Droomt Claire of is het werkelijkheid? Een film met prachtige beelden, een mooi Frans sfeertje en uiteraard goed geacteerd. Maar geen film die erg lang bij zal blijven.