Wie van na de oorlog is, kan met geen mogelijkheid zich voorstellen hoe het is om te moeten onderduiken. Noch kunnen we weten wat het betekent om te zorgen voor onderduikers. Om met schamele middelen, weinig eten en drinken mensen op een geheime plek te verbergen en te verzorgen. Hopelijk hoeven we dat ook nooit te ervaren. Maar vergeten dat mensen konden overleven dankzij de heldenmoed van ontelbare medemensen, dat mogen we niet.
Juist op deze 4e mei is het van belang dat iedereen herdenkt en stilstaat bij het leed van al die mensen die het niet overleefden.
De bekendste onderduiker van Nederland is wellicht Anne Frank. Maar ook Rotterdam heeft zijn eigen “achterhuis”, liever gezegd “achterkerk”. Want in de gereformeerde kerk aan het Breeplein zaten drie Joodse gezinnen ondergedoken op de zolders boven het orgel. En dat niet alleen, er werd ook nog een kind geboren.
Telkens als ik langs deze kerk rijd, word ik herinnerd aan deze geschiedenis. Koster Jacobus de Mars en zijn vrouw Annigje keken niet naar ras of geloof. Zij deden wat gedaan moest worden en konden alleen maar hopen dat het eens allemaal goed zou komen.