Hier in Nederland is het niet zo gebruikelijk, maar in Frankrijk wordt nog steeds op 1 mei een boeketje Lelietjes-van-dalen gegeven. Het zou geluk brengen. Ik hoef er alleen maar de tuin voor in te lopen om een paar stengeltjes te kunnen knippen. Een piepklein vaasje met deze bloemen verspreidt al een heerlijke geur.
De plantjes hebben zich in de loop van de jaren driftig verspreid. Ik begon met een paar stekjes uit de tuin van mijn zus. Mijn zwager had de planten per sé in zijn tuin gewild, want het waren de bloemen van het bruidsboeket. Nu ik er zo over denk, geloof ik niet zo erg meer in dat gelukbrengend gerucht. Hij stierf jong en ook mijn zus trof meer nieten dan winnende loten uit de levensloterij.
De planten zijn trouwens ook giftig, dus opletten dat er geen huisdieren of kinderen van eten. Maar de geur vind ik nog steeds verrukkelijk, dus toch maar wat plukken vandaag.
KnutzEls
It takes a lifetime to become a child (Pablo Picasso)
Ik kreeg een keer twee potjes op 1 mei van Nederlandse vrienden hier in Frankrijk en ze zijn aangeslagen op een schaduwplekje.
Toen wij wandelden vorig weekend in het Hyacintenbos, stonden die er ook volop.
Zalige geur.
Staan in de tuin van het huis waar mijn schoonouders tot voor kort woonden. Toch nog maar eens wat uitsteken voor hier
Ze zijn mooi en ruiken lekker, dat ze giftig waren is nieuw voor me.
In onze tuin haalden ze het niet, de grond deugde kennelijk niet.
Kinderen kun je er mee leren omgaan. Ze hebben maar een kleine plaats nodig en dat mag ook wat achteraf in de schaduw zijn…
Weer iets geleerd! Ik liep als klein meisje de buurtjes af om de plantjes uit te delen….
Ja, giftig, helaas. Daarom heb ik ze uit de tuin gehaald toen wij een hond kregen. En nu met de kleinkinderen kan het nog steeds niet. Maar prachtig zíjn ze en die geur…