Hoe ouder je wordt, hoe meer herinneringen… Tja, daar valt niet aan te ontkomen. En als je dan terug denkt, dan liggen sommige herinneringen in een wel ver verleden. Want wanneer werd Winkelcentrum Alexandrium nou toch gebouwd? Dat was ergens in de jaren 80. Het staat er dus al bijna 40 jaar. Inmiddels zijn er grote stukken bijgebouwd, verbouwd, gesloopt en opnieuw opgebouwd. Van de oorspronkelijke winkels is bijna geen een meer over. Er sluiten steeds meer zaken en dat is te zien aan de grote dicht getimmerde schuttingen. Geen best teken. Want al wordt er met veel bombarie de loftrompet gestoken, echt gezellig is het er niet meer. Kleine zaken hebben er geen bestaansrecht, want de huur die moet worden opgehoest is gigantisch. Jammer, want vroeger kwam ik er graag. Nu laat ik het vooral links liggen.
KnutzEls
It takes a lifetime to become a child (Pablo Picasso)
Ik ben er een paar jaar terug eens geweest, gewoon om er eens te kijken. Ik vind het er te groots opgezet. Je raakt niet uitgekeken. Maar aan de andere kant, je moet er geweest zijn…
Ik was er nog nooit
Het is niet eens zover bij ons Stolwijkse huis vandaan maar ik kom er nooit. Ik heb niets met dit soort winkelcentra en winkel, zeker sinds wij gepensioneerd zijn, nog maar heel weinig.
Die naam spreekt tot de verbeelding…………….
Ik haat dit soort massale winkeltoestanden, dus ik ben er nooit geweest. Zelfs niet toen mijn ouders nog in de Capelse wijk Schollevaar woonden. In Wolvega zit zo’n groot woonwinkelgebeuren. Ben er één keer geweest en ga nooooooit meer. Geef mij maar een fijne speciaalzaak met betrokken personeel en goede service in de buurt. Daar kennen ze je en is het ook nog gezellig. Ik word knettergek van die enorme hoeveelheden koopwaar en al die keuzes 🙂