Op één van mijn wandelingen zag ik deze schrijfmachine staan bij een kringloopwinkeltje. Er zat zelfs nog een stuk papier in, waar wat nonchalant op getypt was.
Kinderen van nu weten niet meer wat dit voor een ouderwets ding is. Want we hebben tegenwoordig bijna altijd een computer, of een laptop, tablet of smartfoon. Typen doen die jonge dingen met het grootste gemak, met twee vingers of ze appen met hun duimen. Zelf leerde ik nog keurig het tien vinger-systeem. Ik leerde nog wel meer, waar nu met een vragende blik op wordt gereageerd. Want wie schrijft er nog een briefkaart, wie ondertekent nog “met de meeste hoogachting” of zoekt de juiste titulatuur van de geadresseerde op. Aan “de Weledelgestrenge Heer ….. of was het Hoogwelgeboren…. ? We mailen nu dagelijks, of sturen een what’sapp. Op kantoor zijn al lang geen zalen met typistes meer, die driftig tikkend de correspondentie uitwerkten. Stenografie lijkt ook iets uit een ver vervlogen tijd.
Ik heb geen heimwee naar deze antieke schrijfmachine, met zijn toetsen waar je vingers tussen bleven haken en je zorgvuldig gelakte nagels op afbraken. Ik verlang niet meer terug naar het lint dat verwisseld moest worden, altijd net op het moment dat het niet uitkwam. Nee, laten we dit apparaat maar in een museum plaatsen. Zijn tijd is geweest en wat de komende decennia zal brengen, dat merken we vanzelf wel…
KnutzEls
It takes a lifetime to become a child (Pablo Picasso)
Ik heb er nog examen op gehad bij Schoevers…. oh en die doorslagen vroeger…..
Ik wilde ook over spraakgestuurd gaan beginnen, maar staat er al:)
Ik weet zelfs nog hoe zo’n ding rook! Verlang er niet meer naar terug maar als decoratiestuk vind ik hem wel leuk.
Ik heb er nog eentje staan, nog ouder als deze. Ik bewaar hem nog even.
Ik had op school leren typen op een electrische typemachine en toen ik ging werken stond er een electronische. Wat voelde ik me een klungel, want ik kon wel blind typen en met 10 vingers, maar als je op een electronische machine een toets iets te hard aanslaat type je niet een letter, maar staat die letter er gelijk tig keer. Het heeft wel even geduurd voor ik net zo snel op deze typemachine foutloos kon typen.
Leuk voor het museum. Ik ben blij dat alles tegenwoordig wat soepeler gaat en wat minder formeel.
Hier staat ook nog een Adler. Met een vulpen en schriften vol kladwerk.
Weggooien kan ik het niet.
Ik heb ook nog leren typen op zo’n kr …. euh ding
Nee typen op een laptop is een stuk prettiger. Ik heb nog wel een oude typemachine en hoewel ik veel weg doe, mag die nog even blijven.
Het duurt niet lang meer of we doen alles spraakgestuurd… Maar wel bewaren die oude dingen. Vergeten mogen we het verleden niet.