De wereldbevolking bestaat uit mannen en vrouwen, maar soms lijkt het wel of alleen mannen het voor het zeggen hebben. Daarom vind ik het belangrijk dat we onze focus vandaag – op Internationale Vrouwendag– richten op een vrouw. En naar aanleiding van het blog van Bettie vertel ik iets over het hoofd van mijn lagere school: Juffrouw Marcus. Want zij hoort naar mijn mening thuis in een galerij met bijzondere vrouwen. “Wat er in een kind zit, komt er altijd uit”, zei ze en ze trok zich niks aan van rang of stand, maar keek naar het kind. Ze was streng, maar rechtvaardig en met een goed gevoel voor humor. Een vrouw met charisma, zou ik nu zeggen. Ik denk nog vaak aan haar terug.
Ze was al hoofd van de school toen mijn zus in 1942 in de zesde klas zat. Mijn moeder, ook al een Dolle Mina avant la lettre, wilde dat Rina iets zou leren waarmee ze in haar eigen onderhoud kon voorzien. De industrieschool leek mijn moeder wel wat. Kleding had iedereen nodig en als naaister kon je op een nette manier je brood verdienen. Maar juffrouw Marcus adviseerde de HBS, een advies wat nogal ongebruikelijk was voor dochters uit een arbeidersgezin en zeker in die tijd.
In 1960 opteerde mijn moeder opnieuw voor de industrieschool. Maar ook voor mij was het advies anders. Het werd MULO. “Een prima school en dan kan Els later nog zien wat ze verder leren wil.” En dat deed ik en doe ik eigenlijk nog altijd, want ik leer graag.
Dat had juffrouw Marcus toen al goed gezien.
Mooi stukje, Els. Dat waren nog eens vrouwen.
Heel goed van juffrouw Marcus. Ook van je ouders om dit advies op te volgen.
En als ouder ging je daar vroeger niet tegenin… toch.
Dat zijn (waren) van die geheide kinderpsychologen. Een geluk als zo iemand zich er tegen aan bemoeide.
Mooi.