De omslag en de titel van dit boek intrigeerden me, dus leende ik het in de bieb.
De Zweedse Doris is al bijna honderd jaar oud, maar woont nog op zichzelf. Dat gaat wat moeizaam, maar met behulp van thuiszorg lukt het haar. Voor geen goud gaat ze naar een verzorgingshuis. Ze is verknocht aan het oude huis, waar ze haar dagen mijmerend aan tafel doorbrengt. Zo nu en dan strompelt ze naar haar laptop, die de verbinding is met haar nichtje, het enige nog overgebleven familielid. Jenny woont echter ver weg, in Amerika en ondanks regelmatig Skype-contact mist Doris haar. Ook Jenny mist haar tante, zou zo graag bij haar zijn.
De thuishulpen komen en gaan. Sommigen zijn aardig en geven persoonlijke aandacht aan Doris, anderen doen plichtmatig wat hen is opgedragen. Ze hebben geen oog voor de behoeften van de oude vrouw en weten al helemaal niet wat er in haar leven heeft afgespeeld. Zij zien alleen een eenzame vrouw. Langzaamaan kom je achter het zeer bewogen leven en de vaak trieste gebeurtenissen die Doris heeft meegemaakt. Ook Jenny begrijpt pas laat wat er allemaal in dat lange leven gebeurd is, wie er belangrijk waren. Heeft Jenny nog de kans om iets voor elkaar te krijgen…?