Dat het huishouden niet mijn hobby is, daarover heb ik al vaker geblogd. Je huis schoonhouden is een noodzaak, maar die vind ik niet noodzakelijk leuk.
Intussen heb ik een hulp geregeld, via Helpling. Ze komt één keer per 14 dagen en doet dan vooral de grotere klussen. Daar kom ik niet meer aan toe, omdat gewoonweg te zwaar zijn. 
En dan begint het rare, ongemakkelijke gevoel. Aan de ene kant vind ik het heerlijk dat het gedaan wordt. M. is vriendelijk, vrolijk en gezellig. Ze draait haar hand niet om voor dit soort klussen.
Maar wat voel ik me daarbij afhankelijk en uitgerangeerd. Ik probeer zelf nog wel iets te doen. Maar terwijl M. de ramen lapt, ga ik met een stofdoek langs de boekenkast. Het lijkt me een beetje onzinnig, nutteloos. Net een klucht, zonder toeschouwers.
Moet er iets zwaars getild worden, roep ik manlief te hulp. Nee, geheel zorgeloos is het niet. Maar daar ga ik niet over klagen. Ik ben blij dat er hulpen zoals M. zijn.
Stoffen, opruimen, wassen, de was opvouwen en strijken, dat zijn de dingen die ik nog wel kan en ook doe. En koken natuurlijk. Daar leg ik dan maar mijn ziel en zaligheid in. 😉 😉 😉
KnutzEls
It takes a lifetime to become a child (Pablo Picasso)
Jarenlang een hulp gehad toen ik nog werkte, ik was niet huis dus dat maakte het makkelijk. Nu doet Mart veel voor me want echt zwaar werk red ik niet. Het advies van weggaan als de hulp er is zou ik opvolgen, Els. Begin anders met een uurtje boodschappen doen.
Ja, dat is waar. Maar ik moet er nog aan wennen.
Probeer er van te genieten, soms is het niet anders, hoe moeilijk ook.
Ik heb een spreuk uitgeprint al jaren boven hangen.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Ik heb jaren lang een hulp gehad en voelde me verplicht met haar mee te werken. Stom, stom, stom. Weggaan die ochtend, Els. Dat is echt het beste
Ook mijn advies: ga boodschappen doen als de hulp komt. Of op visite. Of wat dan ook.
En op tijd terug voor een koppie en praatje!
Ik zou me er niet voor schamen, wij hebben ook een hulp die iedere week een middag komt poetsen.
Ik moet opeens denken aan een kennis, die lang geleden ook in deze branche zat. Zij had een enorm ..uh pietepeuterige opdrachtgeefster. Die wilde als alles gedaan was dat het nóg eens gedaan werd. Zelf was ze zo slordig als wat en ook spoorde ze niet helemaal, maar oké dat was haar zaak. Er sporen wel meer mensen niet helemaal. Ze was gelukkig nogal veel weg en dan zette mijn kennis gewoon overal een paar flessen bleekwater open. Kwam mevrouw terug en dan zei ze: ‘Oh, wat ruikt het toch schoon hier. Je hebt vast enorm hard gewerkt’. Zonder blikken of blozen werd dat dan gewoon beaamd.
Wat is dat toch met ons vrouwen. In plaats van heerlijk te genieten voelen we ons schuldig. Goede tip van Jeanne. Niets heerlijker dan thuiskomen na leuke dag en je huis ruikt fris en fruitig.
Her ken het gevoel. Jaren gewerkt en een hulp gehad. Een keer in de week. De avond voor ze kwam stond ik ’s avonds de wc te doen. vond het zo naar overkomen anders, ha ha ha.
En ben blij dat ik zelf in staat ben alles te doen. Echtgenoot doet de ramen trouwens.
Lekker weggaan als ze er is. Kom je later in een heerlijk schoon huis.
Hulp aanvaarden is een kunst op zich.