Afgelopen weekend keek ik op Netflix naar “Woman in Gold”, een film met in de hoofdrollen Helen Mirren en Ryan Reynolds.
Maria Altmann kon ternauwernood de nazis in Oostenrijk ontvluchten. Haar Joodse familie was welgesteld en bezat diverse waardevolle kunstwerken. Onder andere een portret van haar tante Adèle Bloch-Bauer, geschilderd door Gustave Klimt. Tijdens de bezetting roofden de nazis de kunstschatten en na de oorlog vervielen ze aan de Oostenrijkse regering. Het prachtige portret van tante Adèle hing van toen af in het Belvédère in Wenen.
Wanneer een nieuwe wet het mogelijk maakt om de geroofde kunstwerken terug te krijgen, doet Maria met behulp van de zoon van haar vriendin, een advocaat, een poging. Maar het lijkt een verloren zaak. Na verloop van tijd is ze alle commotie zat en besluit ze er maar van af te zien. Maar dan bijt de advocaat zich in de zaak en begint een rechtszaak tegen de staat Oostenrijk. Dankzij de emotionele speech die Maria in Wenen houdt, slaat de opinie om en komt het kunstwerk weer in haar bezit.
Maar wat moet je met zo’n prachtig maar ook zeer kostbaar werk in je huis? Uiteindelijk koopt Richard Lauder, van het bekende cosmeticaconcern het schilderij en belooft Maria het portret altijd ten toon te stellen.
Een onderhoudende film, gebaseerd op een waargebeurd verhaal.