Vorige week waren we in het Noorden van ons land. Zo maar een paar daagjes weg. We hadden een wandeling gepland in de buurt van Diever, niet zo lang want het was behoorlijk koud en er dreigde regen of zelfs sneeuw. Maar we startten met een stralende zon. Wat kon ons gebeuren op een goed gemarkeerde wandeling?
Er viel een klein hagelbuitje, we liepen door de sneeuw (nou ja, niet overdrijven. Er lag hier en daar een heel dun laagje..). Maar die paar kilometers werden erg lang. Op een bepaald moment wilden we beslist wel terug naar de auto. En die markeringen, hadden we die dan over het hoofd gezien? De lucht betrok, er zat nog meer nattigheid in…
Meer dan twee uur liepen we al en we hadden nog een één levende ziel gezien. Tja, dat zijn stadse types als wij natuurlijk niet gewend.
Gelukkig ontdekten we op het laatst weer een pijltje en kwamen we uiteindelijk we toch bij de auto terug. We stapten opgelucht in en op het moment dat we de deur dicht deden, begon het verschrikkelijk te hagelen.
Jut en Juul op avontuur 😉
Gek genoeg hebben wij dat eerder in Nederland dan in Frankrijk. Waarschijnlijk omdat we denken dat we in zo’n klein landje niet kunnen verdwalen. Nou, echt wel!
Dat risico zit er wel eens in op zo’n tochten. Eind goed, al goed…
Living on the edge, Els!!!
Ja, dat kan je zomaar gebeuren in Drenthe. Bij ons in Friesland niet, hoor. 🙂
Ha ha Heb jij geen GPS? Ik kan het me niet voorstellen. Een goed ding kun je nooit meer verdwalen!
Toen jullie daar in lichte paniek aan het ronddolen waren, heb je ook vast wel even gedacht dat het je in elk geval een leuke blogpost zou opleveren! Zo zou het mij namelijk ook vergaan.
Haha, onverwachts in Nederland maar ik geloof het.
Het overkwam ons in de bossen, nog geen vijf km van os dorp. 😉