Mijn telefoon gaat als ik op het winkelcentrum ben. Een onbekend nummer. Ik neem op en hoor een stem die me vertelt dat ze belt namens ….. “Oh, dat is nou jammer, maar u belt zeer ongelegen. Goedemorgen, veel succes”, zeg ik en sluit af.
Een paar dagen later word ik opnieuw gebeld. Zelfde organisatie, maar waarschijnlijk andere mevrouw. Ik snap meteen waar het om gaat. Of ik lid wil worden van… Dus antwoord ik vriendelijk dat het gesprek kort kan zijn, ik heb geen belangstelling. “Maar daar bel ik helemaal niet voor” zegt de dame. Nou, dan wil ik wel weten waarom wel. Na een paar korte introductiezinnen komt mevrouw tot de kern van de zaak. En dat is toch een abonnement. Drie maanden gratis en ……. “Nee, nee, nee, nee, nee, nee”, roep ik dwars door haar riedel heen. En uiteindelijk snapt ze het. Ik wil geen abonnement, ik zal geen abonnement nemen en ook in de toekomst wil ik dat abonnement niet.
Ik begrijp dat die abonnementen geld in het laatje brengen. Maar als je netjes, vriendelijk en beleefd zegt dat je er niet in geïnteresseerd bent, hou dan asjeblieft op.
Gewoon onbekende nummers niet opnemen. Lekker rustig.
Soms heb ik geduld met dit soort zaken, maar er zijn ook momenten…..grrr.
Ik denk wel eens dat ze betaald krijgen per minuut, dus hoe langer het gesprek duurt hoe beter ze scoren. Maar dat denk ik alleen maar, hoor. Misschien ligt het anders.
Bel-me-niet-register inschakelen verlost je weer een poosje van die vervelende belletjes.
Vreselijk irritant is dat. Ik vraag me altijd af waar ze die telefoonnummers vandaan hebben.
Ja dat vind ik ook. Ik begin altijd netjes omdat ik, ondanks dat ik het vervelend vind, toch denk dat die mensen gewoon hun werk doen. Maar als ze dan vol blijven houden…