Het lijkt wel of men niet meer kan wachten. Alles moet snel, sneller, snelst. Het doet me denken aan Herman van Veen’s “Opzij, opzij, opzij”.
We hebben Kerstmis nog niet gevierd, maar toch zag ik in Trouw al een paginagrote advertentie voor een uitvoering van de Mattheus Passion, die straks met Pasen wordt uitgevoerd. Alsof er geen tijd meer over is, of dat concert morgen al beginnen gaat.
Er is nog niet eens bekend wie er voor het komend North Sea Jazz festival in juli 2018 zijn gecontracteerd, toch zijn de passe partouts al bijna uitverkocht. Krankjorem toch dat je dure kaarten koopt en nog niet weet wie er komen optreden.
Ik vind het allemaal een beetje al veel haast. Je zou er van buiten adem raken.