Bron: Nationaal Archief/Collectie Spaarnestad
Een tijdje geleden las ik een artikel over de lagere school. Zo heette dat toen ik nog een strik in mijn haar had. De klassen waren groot, maar stil. Tenminste als de juf er was 😉
We zaten allemaal in houten banken, met een kastje erin en een inktpot boven op. Met gootjes voor je pennen en potloden.
In de pauze dronken we schoolmelk. Brr, lauwe melk, wat vond ik dat vies. We schreven met een kroontjespen, later met een pen speciaal voor blokschrift. Balpennen waren niet toegestaan. We hadden een zwart bord, met krijt. En groene schriften met een etiket voor je naam. Daarin mocht je alleen schrijven, tekenen was ten strengste verboden. We leerden hoofdrekenen en tafels opzeggen. En rijtjes stampen: de veenkoloniën en de eilanden van Indonesië. Bij onze school was een speelplaats met louter tegels en voor zover ik me herinner heel weinig zon. Geen speeltoestel te bekennen.
Het artikel was een recensie van het boek “De lagere school” van Wim Daniels, waarin ook hij herinneringen ophaalt en verhalen van anderen vertelt over de schooltijd. Ik ga dat boek eens lezen. Misschien herken ik nog wel meer. Of zou alles vervaagd zijn. Het is tenslotte al een hele tijd geleden.
Bij ons zat de melk in plastic oranje bakjes. Mijn moeder vond schoolmelk te duur. Ik was jaloers op kinderen met schoolmelk.
Zo herinner ik me het ook allemaal. Bij de nonnen en inderdaad, ook die speelplaats zonder zon en geen speelwerktuigen. Hij was wel groot.
Heel herkenbaar, leuk!
Voor ons was het de grote school… maar voor de rest heel herkenbaar.
Klinkt heel bekend bij mij. Ook zo’n Lagere School heb ik meegemaakt en de eerste 4 jaren bij de nonnen. Wel een hele oude school waar in de winter de kachels wel eens uitvielen (kolenkachels) en de ramen niet goed sloten en ook hier lauwe melk.Soms de helft lauw van de kachel en de andere kant ijsklontjes. Maar ik vond het erg lekker en dronk soms de melk van diegene die het vies vond ook nog op. Oude schoolbanken waarin als je van de ene naar de andere kant gleed er splinter in je billen zaten. Als je braaf was mocht je inktpotjes vullen. Een grote fles met een tweezijdig gebogen dopje. Heel veel discipline (waar we echt niets van overgehouden hebben) en ontzag voor de juf.
Ik kan me nog veel herinneren. Maar ook uit de tijd dat ik begon met lesgeven. En daarop terug kijkend was dat ook niet best ha ha, vergeleken met de huidige manier van lesgeven.
Ben nu gepensioneerd, maar heb de hele vernieuwing van digitaal onderwijs meegemaakt.
En tot het laatst was het rustig in mijn klas. De enige manier om je te kunnen concentreren, ook al werkte je in groepjes.
Nu is dat met die overvolle groepen bijna niet meer mogelijk. Breng mijn kleinkinderen drie keer per week naar school. Een klas van 32 kinderen. Schandalig. En zo is het overal.
Ik lees net dat er weer gestampt moet gaan worden op school. Tafels in ieder geval. Ik ben het er roerend mee eens.