Klik op de foto om een filmpje te starten
Soms lees ik dingen, die ik nauwelijks geloven kan. Zoals deze week, toen ik las over een soort airbag voor ouderen. “Toekomstmuziek” dacht ik nog. Maar nee, toen ik eens even op internet struinde, kwam ik heel wat berichten en filmpjes hierover tegen. Ik ga er van uit dat het allemaal goed bedoeld is. Maar mezelf zie ik het nog niet gebruiken. Zo’n riem om mijn heupen, met gyroscopen, sensoren en weet ik nog veel meer. Dan ga ik meer en meer op een michelinmannetje lijken. En het lopen met zoiets zal toch ook zijn beperkingen hebben. Blijft zo’n band wel om je heupen of moet je er een soort van harnas bij om? Hoe zwaar is dat allemaal en, niet onbelangrijk, is het wel comfortabel? De proefpersonen waren zo te zien allemaal jong, slank en soepel en wisten van te voren dat ze onderuit zouden gaan.
Nou, ik kan je verzekeren, vallen gebeurt onverwachts en gaat meestal zo snel dat je geen tijd hebt om “op de juiste manier” te vallen. En met een beetje pech, sla je met je hoofd op de grond. Dan is je heup nog heel, maar heb je wel een hersenschudding of schedelbasisfractuur.
En als je toch al moeite hebt met aankleden, knopen dicht maken of ritsen sluiten, dan laat je zo’n airbag met weer een andere sluiting dus toch maar thuis. Veel te veel gedoe…
Weet je wat me beter lijkt? Gewoon iemand die gezellig met je mee gaat, je even bij de arm neemt als je de stoep op moet. Maar ja, daar heeft men nou net geen tijd voor 🙁
Bewaren
Van de yogales heb ik een paar evenwichtsoefeningen, die ik elke dag probeer te doen. Goed evenwicht helpt ook.
Dat las ik ook en had dezelfde bedenkingen. Een helmpje zou eerder in aanmerking komen.☺
Je bewust zijn van de risico’s en je daarop voorbereiden geeft al snel resultaat. Maar meestal gebeurt dat pas nadat men de eerste keer een buiteling gemaakt heeft.
Goed punt! Goed de weg bestraten en betegelen kan ook helpen. Het zijn vooral de klinkerstraten waar straatsten in hoogte ongelijk kunnen liggen. Zelf ben ik me daar erg bewust van, maar wel verkeerd en brak een arm en kneusde de rest van m’n armen en handen.
Zelf ben ik dan weer een absolute einzelganger en loop ik graag alleen. Vallen gebeurt ook vaak onder de douche, dan hebben mensen zo’n ding niet aan en is er ook niemand bij. Mijn voorlaatste val was in het ziekenhuis in een omkleedkamer waar ik flauw viel. Kin open en een lichte hersenschudding. De zuster en behandelaar hadden me netjes vergezeld naar de omkleedkamer ik deed de deur dicht en viel vrijel direct daarna flauw.
Zeker, iemand mee is absoluut het allerbeste. Of een goede op hoogte zijnde rollator, dat geeft enorme steun bij het lopen. Blijft natuurlijk wel over het vallen in het eigen huis. Dus weg met die ‘gezellige’ vloerkleedjes en geen volgepropte kamers met veel te veel meubels meer. Ruimte moet je hebben als oudere. Ik vind trouwens evenwichtstrainingen wel gewenst. Ben er zelf nu al flink mee bezig als ik mijn Pilatesoefeningen doe.
Je geeft een mooie oplossing!
Instemmende groet,