Nog minder dan drie maanden is het alweer kerst. Hoog tijd dus om kerstkaarten te maken. Bij de Action had ik leuke stempels gekocht, met bijbehorende stansjes, om de gestempelde figuurtjes netjes uit te stansen. Ik had al een voorraadje gemaakt. Heerlijk ontspannen werk dat ik graag doe. Dus stempelde ik nog wat meer figuurtjes en daarna wilde ook die stansen. Maar waar was nou die @$* stans gebleven. Gisteren dacht ik nog “ik leg hem even hier, dan raakt het niet kwijt.”
Maar waar was ook al weer hier?
Volgens een wandelvriendin is dat een ‘seniorenmomentje’. En juist dat momentje maakt me razend en ook nerveus. Want dat zal toch niet de voorbode zijn …..?
Nou ja, gelukkig had de Action nog zo’n zelfde setje stempels en kan ik inmiddels weer verder. Maar ja, ….toch zoek ik nog steeds……
Gek word ik van dat soort momentjes. Ik ga dan heel erg op mezelf lopen mopperen wat Mart dan weer irritant vindt.
Ik had het al toen ik het woord senior nog niet eens kon uitspreken.
Dat meestal nutteloos door de Action rondlopen heeft dus ook positieve kanten.
Zonnige zondaggroet,
Ach Els, die momentjes had ik op mijn dertigste ook al, hoor. Het is gewoon verstrooidheid. Kijk eens in de koelkast 🙂
Haha, heel herkenbaar
Herkenbaar en helaas gebeurt het al vaker!
Ik haat zo’n seniorenmomentje. Al had ik de term nog nooit gehoord. Maar het komt regelmatig voor helaas