Toen ik afgelopen woensdag dit plaatje op de kalender zag, moest ik meteen aan mijn
moeder denken. Ik zag haar zitten in het park, naast haar zus. En ik hoorde haar zeggen, “Ik wou dat ik nog twintig was en wist wat ik nou weet”.
Ze had haar leven vast anders ingedeeld. Maar ja, dan zou ik er vast ook niet zijn geweest, dan was dit blog er niet en waren onze kinderen niet geboren. Dus is het maar goed dat we niet in de toekomst kunnen kijken. Wel terug en och, dan komen toch ook heel veel leuke dingen naar boven.