Nederland is een land van verboden, regels en verordeningen. Wij zijn streng, heffen snel het vingertje en zetten soms zelfs het nummer van een wetsartikel op het verbodsbord.
Engelsen zijn een stuk vriendelijker. Oh ja, er zijn vast wel heel erge bromberen te vinden. 
Maar kijk nou op dit bordje. “wilt u a.u.b. hier geen fietsen neer zetten. Dank u”. En dan doet ook niemand dat. In de verste verte geen fiets te bekennen. Dat soort dingen vallen mij dan op. Ook hoe ze nog steeds keurig in een rij staan te wachten. En in de trein ergens anders gaan zitten, zodat jij met je man samen op één bank kunnen.
We gingen met de trein naar Oxford en ik was op een gereserveerde plaats gaan zitten. In een normale trein, dus ik verwachtte dat niet. Toen wat stations verder een man instapte en zijn plaats wilde innemen, stond ik uiteraard op. Maar hij kon nog ergens anders zitten, dus…. nee,nee , no problem. Ik was stomverbaasd, maar ook blij verrast.
Heerlijk toch, zulke beleefdheid.
Qua beleefdheid kunnen we daar zeker nog wat leren. Maar ook bij onze zuiderburen.