Tja, ik was languit gegaan en dan kun je als liefhebbend echtgenoot niet achterblijven. Vorige week liepen we naar de metro, op weg voor een wandeling in de stad, toen Leo niet goed uitkeek waar hij liep. En boem, daar lag hij languit. Ik schrok me te pletter. In de seconde dat zo’n val duurt, gaan er zoveel gedachten door je hoofd. Gelukkig is ook mijn man een stevig tiepje en stond hij vrijwel meteen weer op. Beetje geschaafde hand, kapotte knie. Daar zag je niks van, want hij droeg een spijkerbroek. Dus, vooruit maar weer en verder lopen.
Maar eenmaal uit de metro bleek dat die broek toch een beetje op de wond schuurde. Dan maar even op zoek naar pleisters. Helaas, de grootgrutter was op Hemelvaartsdag niet geopend, Halfords had geen pleisters. Even langs de Praxis, waar wel een half open doosje te krijgen was. Maar gelukkig, de verkoper was een echte praktische man. Hij pakte resoluut de grote EHBO-doos en ik kon een flink stuk pleister afknippen. En daarmee kon mijn man weer verder lopen. Die lange wandeling werd wel een beetje bekort. Na alle schrik wilden we rustig bijkomen in onze eigen tuin, bij een lekker glaasje wijn en een koel pilsje.