Ik heb het niet zo op selfies en nu al helemaal niet. Want ik ben even niet om aan te zien. Donderdagmorgen, net toen ik wilde gaan wandelen, ben ik gevallen. Boem, met mijn neus op het asfalt. Nee, gelukkig, er was niks gebroken en ik kon meteen weer terug naar huis lopen. Maar ik ben wel geschrokken en mijn neus zag er even niet zo mooi uit. Hij werd dik, gloeide, en is inmiddels bont en blauw, met uitlopers onder mijn beide ogen. Bij de super ontlokte het al iemand de vraag “wie heeft er gewonnen?” terwijl daarbij Leo schaapachtig werd aangekeken. En ook anderen suggereren flauwtjes dat hij misschien…? Maar nee, ik struikelde over de hond van onze buurman. Ik stond even met hem te praten en wilde daarna verder lopen. Maar ik had helaas niet gezien dat zijn hond me voor de voeten liep. Voortaan dus eerst maar even kijken waar ik loop…!
KnutzEls
It takes a lifetime to become a child (Pablo Picasso)
Oei Els… hopelijk voel je je al weer veel beter
Vervelend dat je valt en er daarna ook nog een uitziet alsof je ruzie hebt gehad en daardoor een klap op je neus kreeg. Ik val vaak bijna, het loopt dan nog net genoeg af. Weinig evenwicht, ik doe er oefeningen voor.
Na een eerste glimlach, eerlijk is eerlijk, ik zag het zo voor mijn geest voorbij trekken, is het natuurlijk geen gezicht. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die hier een eigen verhaal bij denken. Een lastig parket wat vanzelf verdwijnt…
Gauw in de zon, dan heelt alles sneller, beterschap!!
Jeeee, je hebt geluk gehad, want voor hetzelfde geld breek je iets en ben je er langer klaar mee dan met je neus. Maar leuk is anders natuurlijk. Buurman en hond zijn zich ook lam geschrokken natuurlijk.
Sterkte
Bemoedigende groet,
Dat had dus nog een stuk slechter kunnen aflopen. Jee, wat een toestand.