Samen met vriendin Carla liep ik afgelopen vrijdag in Rotterdam door de Witte de Withstraat. Vroeger een beetje shabby en hummelige straat, nu een hip stadsgebied. Cafés en restaurantjes rijgen zich aan een en het kan er soms reuze druk zijn met pratende en borrelende bezoekers. Maar de drukte die we nu vanaf de overkant zagen, was toch wel uitzonderlijk. “Het lijkt wel of het daar gratis wordt uitgedeeld”, zeiden we tegen elkaar. En dat was ook zo. De “Frietboutique” opende haar deuren en gaf gratis zakjes friet weg. Wij hadden echter geen zin om aan te sluiten in de lange rij en gingen elders dineren. Dus we weten niet hoe ze smaken…
Gratis = hét toverwoord 🙂
De WdeW-straat was vroeger een absoluutniksan-straat. Toen ik er een paar jaar geleden eens doorheen liep was ik aangenaam verrast. Leuk geworden, hoor!
Ik zeg het al zó vaak: ik moet hoog nodig eens naar Rotterdam
Langzaam maar zeker komen er weer echte frituren terug. Beter wat meer betalen en kwaliteit krijgen dan van die hamburger ketens met hun receptuur…