Onze wandelclub ging afgelopen donderdag ietsjes verder weg dan gewoonlijk. We wandelden in het Schollebos in Capelle aan den IJssel.
In 1958 ging mijn zus en haar man daar wonen. Ik zou er dus bekend moeten zijn, maar ook dit keer kwamen we op plekken waar ik nog nooit geweest was. De lente zet nu toch echt door en deze aalscholvers zaten in “hun” boom. De boom was nog maar kort geleden zeer drastisch gesnoeid en ze keken eens om zich heen, of ze eigenlijk wel goed zaten. Hopelijk komt er gauw weer wat blad aan.
Na de wandeling gingen we ook nog naar huis met één van de dames. Maar wat we daar te zien kregen, moet ik nog even uitzoeken. Zo veel, zo leuk en zo mooi……
Dus nog even wachten, binnenkort krijgen jullie het ook te zien! 😉
Ik ken dat bos niet Els, terwijl ik daar toch niet zo heel ver vanaf woon. Toch maar eens een kijkje gaan nemen.
Mijn ouders hebben de laatste jaren van hun leven vlakbij het Schollebos gewoond. We hebben er samen met hen vaak een ommetje gedaan. Sinds 1996 zal het bos vast wel erg gegroeid zijn. Ik ben er na die tijd nooit meer geweest.