“Killerbody” is op dit moment een modewoord. Maar van mij mogen we het bestempelen tot het vervelendste woord van dit jaar, ook al is het jaar nog geen twee maanden oud. Ik ben het woord spuugzat en alle commotie er om heen ook. Je kan geen krant, blad, tv-programma meer bekijken, of dit woord duikt op. Alsof je leven afhangt van de maten van je lijf. Of we allemaal wel tijd en zin hebben om je in het zweet te werken om een wasbordje te krijgen. Er zijn toch wel belangrijker dingen in het leven? En of we gelukkiger worden van een gespierd lijf, als dat betekent dat je op elke gram en elke calorie moet letten?
Ik ken het woord wel maar kom het weinig tegen. Ik vind het woord en de hele gedachte erachter ook vreselijk. Al die energie alleen maar in je eigen lijf steken is zo zelfzuchtig.
Och loop ik weer achter de feiten aan, maar ik kan er niet warm voor worden!
Els, nog nooit van dat woord gehoord. Maar dat heb ik vaal met modewoorden, op de een of andere manier mis ik die. Gelukkig maar, want meestal zijn ze ergelijk.
Ik heb, denk ik dan, vast ergens onder een steen zitten suffen, want het is voor het eerst dat ik van killerbody hoor.
Een moordenaarslijf dus? Nou, ik zal er eens op letten als ik een moordenaar tegenkom 🙂
Nou, ik heb weer eens wat gemist. Nog nooit gehoord of gelezen. Maar ik begrijp wat het betekent en ik ben het met je eens.