Afgelopen maandag zette ik ’s morgens de TV aan en meteen hoorde ik de presentatrice kakelen.“Het is buiten ontzettend koud, het vriest, het vriest dat het kraakt. En daarom gaan we nu over naar …. om te horen hoe het met de marathon op natuurijs staat”. En ja hoor, daar kwam een reporter in beeld, die zijn microfoon voor de neus van de ijsexpert hield. “Hoe staat het er mee, gaat het vandaag lukken?” Er werd een gaatje geboord in het ijs op een stuk ondergespoten land. Maar helaas, het ijs was nog geen drie centimeter dik. Dus die marathon kon nog niet doorgaan. Wat een ophef ….
Oh ja, ik kan begrijpen dat duizenden sportievelingen graag op natuurijs willen schaatsen. Geen leukere winter dan een met ijs op de Rotte. Dan gaan we kijken naar al dat gekrioel. En mijn opa vertelde graag het verhaal dat de Nieuwe Maas was dicht gevroren. In 18zoveel of daaromtrent. Heel lang geleden dus! Maar ja, nu vriest het niet meer zo hard. Want het mag dan koud aanvoelen, die presentatrice overdreef wel met “het vriest dat het kraakt”.
Bron: RTL-nieuws/Google afbeeldingen
Kraken deed het wel op het ijs hierachter hoor afgelopen zondag maar de media kloppen alles zo op.
Regen, wind, vorst, sneeuw, overal wordt een drama van gemaakt en worden de mensen op allerlei manieren gewaarschuwd op een manier waarop wij hier in huis ons altijd afvragen of die mensen zelf nog kunnen denken.
Vroegah….. tóen had je nog echte winters. Weet je nog, Els, de winter van 1963 ? *kijkt nostalgisch*
Toch blijf ik hopen op een elfstedentocht, ooit!