Afgelopen woensdag liepen Marthy en ik in Rotterdam een straat in, waar twee jongetjes ons tegemoet kwamen. “U kunt niet daarheen” wezen ze. “Daar is de politie en er ligt een bom”. We lachten wat, geloofden ze niet en vonden het best wel een beetje spannend. Dus wij er op af, een beetje reuring kan geen kwaad. Maar inderdaad, er stonden politiewagens en iedereen werd tegen gehouden. Een man vertelde dat er altijd wel wat aan de hand was daar. Er was al een arrestatieteam naar binnen, volgens hem. Dat die agenten allemaal bivakmutsen droegen, vonden we opmerkelijk. Maar ja, wij hebben dan ook geen ervaring met arrestaties. |
Het werd een beetje koud, we wilden ook wel wat gaan eten. Dus liepen we via een andere weg naar het restaurant.
’s Avonds kon ik er niks van vinden op het regionale nieuws, dus zou het wel een onbeduidend iets geweest zijn, dacht ik. Een klein drama tot grote proporties opgeblazen. Maar gisteren hoorde ik ineens dat er die dag daadwerkelijk iemand was gearresteerd, dat er een kalashnikov en munitie was gevonden. Een terreurverdachte… dat is toch niet niks.
Zoveel reuring, nee dat is iets te veel van het goede. En ineens bedacht ik me dat we wel een beetje naïef waren geweest. Voortaan maar meteen rechtsomkeert maken. Veiligheid voor alles!
Ik blijf ook altijd extra lang staan. Hier is twee weken terug een echtpaar aangereden op een zebrapad met stoplicht op groen. Blijf maar goed opletten!
Ja, inderdaad. Doe maar!
Waar je al niet in verzeild kunt geraken, Els, dat hou je toch niet voor mogelijk. Maar de volgende maal keren we bij het zien van een bivakmuts direct om.
Nou,nou, nou dames. Wat een toestand