Er is een tijd geweest dat we nog geen flauw benul hadden van naviagtie-apparatuur. Toen we er de eerste keer over hoorden, wisten we zeker dat wij zoiets nooit, nee, echt nooooooit in onze auto zouden laten plaatsen.
Wij konden toch prima overweg met atlassen en wegenkaarten, zagen de romantiek van ergens zo maar verdwalen en werden dus hopeloos ouderwets. Totdat we bij vrienden en familie wel zo’n apparaatje zagen en merkten hoe makkelijk dat toch was…. En we waren omgeturnd toen de nieuwe auto zelfs een ingebouwd navigatiesysteem had. Wat handig zeg… Dus maken we er regelmatig en met veel plezier gebruik van. Sterker nog, rijden we met iemand mee die nog steeds geen navi heeft, dan zijn we een beetje bezorgd dat ze weg niet zullen kunnen vinden. En zoekt Leo op internet naar de juiste route, print hem eventjes uit…
Tja, wat zal ik er van zeggen……
Toch vind ik het in Frankrijk nog heerlijk om met een wegenkaart op schoot te zitten. We hebben dan geen haast en nemen allerlei kleine weggetjes. Op die Michelin kaarten kun je die zo goed zien.
En nooit meer ruzie in de auto!
Het grootste voordeel van een navigatie vind ik wel dat bij plotselinge omleidingen dat ding meteen de route aanpast, maar het scheelt natuurlijk ook een boel stress én benzine. Ik heb nooit de lol van verdwalen ingezien.