 |
Een jongeman, die in zijn keurige blauwe blazer met zijn ook al zo keurige Volkswagen Kever naar hartje Rotterdam reed om daar een avond op keurige wijze door te brengen met enkele leeftijdsgenoten. Dat heette toen een soos. Je betaalde een klein bedrag, kon er koffie, thee, fris en zelfs een biertje kopen. En je kon er praten en dansen met vrolijke, aardige en lieve, maar uiterst keurige, meisjes. |
Die zelfde avond ging een keurig meisje naar diezelfde soos. Ze voelde zich niet zo op haar gemak, was een beetje verlegen. Ze kwam tenslotte voor de eerste keer op die soos. De ontvangst was vriendelijk. Ze nam koffie en danste met een jongen, die wel aardig, maar ook wel een beetje… nou, ja, die ze enigszins klef vond. Dus sloeg ze een dans over en keek eens op haar horloge. Half negen, de avond zou nog wel duren.
Maar daar stond een jongen in de deuropening. Ze ging eens rechtop zitten. Wow, dat was een leukerd! Die leek niet verlegen, integendeel. Zo te zien een zelfverzekerde jonge man in een mooie blauwe blazer, die nonchalant betaalde en ging zitten. Ze overwon haar verlegenheid en ging snel op de nog vrije stoel naast hem zitten. Ze lachte haar allerliefste lach en hij lachte terug. Ze begonnen een gesprek, over koetjes en kalfjes. Ze dansten wat, praatten over van alles en nog was. En ja, ze lustte ook wel een biertje en hij keek haar bewonderend aan.
Vond ze het goed dat hij haar thuisbracht? Ja, graag. Vagelijk hoorde ze haar moeder “ga nooit zomaar met een vreemde man mee in de auto”, maar die waarschuwing sloeg ze in de wind. Deze jongen kon ze vertrouwen! Voor de deur van haar huis vroeg hij of hij nog eens mocht bellen en ze gaf hem haar telefoonnummer. Bij gebrek aan een notitieblokje schreef ze het op de achterkant van een sausjesrecept.
En de rest is geschiedenis. Want die man was Leo en het meisje was ik. Op 4 december 1971, vandaag dus exact 45 jaar geleden, hebben we elkaar ontmoet. En vandaag vieren we die heugelijke gebeurtenis! Met een gezellig uitje en een lekker hapje en drankje.
Wat een romantisch verhaal! En het duurt nog steeds voort… nog vele gelukkige jaren en van harte gefeliciteerd!
Zo mooi… op de achterkant van een recept….
Ha Marjolein, wat leuk dat je ook even hier kijkt.
Mooi geschreven Els. En zo fijn dat het echt gebeurd is en vooral dat jullie het zijn!
Hallo Inge, wat leuk dat je hier ook langs komt. Bedankt voor je compliment. Ik hoop dat mijn blog bij je in de smaak blijft vallen. Ik kijk ook graag even bij jou.
Heerlijk Els wat een mooi geschreven en persoonlijk liefdesverhaal. Wens je nog veel gelukkige jaren toe samen met je vriendje van toen.
Als liefde zoveel jaar kan duren, dan moet het echt wel liefde zijn. (Herman van Veen)
@Wieneke: nee. het was de J55 in Hotel Central naast Luxor. We zijn er net nog langs gelopen, maar van soos nu geen sprake meer.
En wat een lieve teacties van jullie, zit helemaal te blozen!
Ach, wat lief! Was die soos aan de Eendrachtsweg toevallig?
Via de link bij Bertie hier gekomen, en gelijk met de neus in de boter gevallen: wat een mooi blogverhaal!!
Van harte gefeliciteerd met jullie mooie liefde! Je blog leest als een roman!
Els, wat schrijf je dat leuk, ontroerend bijna. En dan die Leo, die is volgens mij nog hartstikke gek op jou. Ik wens jullie nog vele mooie jaren samen en voor vandaag een hele leuke dag.
Prachtjg geschreven verhaal Els! Bij het lezen ervan beleef ik opnieuw die mooie avond van de 4e december, vijfenveerig jaar geleden! Ik was die avond op de juiste plek en wat hebben we toen al voluit gepraat, of we elkaar al jaren kenden. Het begin van een een fijne tijd!
Gefeliciteerd Els en Leo. En veel plezier vanavond. Mooi stukkie trouwens.