Als ik weet dat iemand jarig is, dan stuur ik meestal een (zelfgemaakte) kaart. Dat is dubbel plezier, want ik vind het maken van de kaarten erg leuk en meestal is de ontvanger er ook blij mee.
Het kan zijn dat je op Facebook ook attent wordt gemaakt op de verjaardag. En dan feliciteer ik de jarige ook nog maar eens op FB. Dubbel op dus.
De laatste tijd echter zie ik op FB steeds vaker hele ritsen van al dan niet lollige e-cards, die aan de jarige worden geadresseerd. Waarvoor de jarige dan weer bedankt op FB. En dat is dan nog niet alles. Want de dag na de verjaardag is er op FB de mogelijkheid om door een grappige neptaart alle felicitaties nog eens langs te laten komen, iedereen nogmaals te bedanken en de taart op vrolijke wijze te laten ontploffen.
En dat vind ik toch zo overdreven. Voor mij is dat één aspect van de grote overdaad die onze tijd tekent.
Ik merk dat ik steeds minder op Facebook lees, te weinig inhoud. Ik maak mijn blog, vind ik nog steeds leuk, ik lees een paar andere blogs waar ik wat mee heb en verder vind ik het prima zo. Geen Instagram, geen weet ik veel…
Ja, ’to much of a good thing!’
Hear, hear!!!