Donor worden, niet bepaald een onderwerp om eens “gezellig” over te keuvelen. Je denkt niet graag aan ziek zijn, sterven en wat de consequenties zijn. Maar toch… veel mensen kunnen geholpen worden met onderdelen uit jouw lijf. En daarom ben ik al heel veel jaren donor. Dat wat er nog te gebruiken is, mogen ze straks hebben. Hoe de wet dat nou verwoordt, laat me eigenlijk een beetje koud. Jaren geleden heb ik het formulier ingevuld, ondertekend en opgezonden. Sindsdien zit er een kaartje bij mijn rijbewijs. Voor het geval dat…. Ik snap dan ook niet dat er nu opeens zoveel “nee-zeggers” zijn. Omdat de wet nu veranderd is, je donor bent tenzij je duidelijk aangeeft dat niet te willen? Ik zie eerlijk gezegd geen verschil. Want je hebt het al beloofd en daar verandert toch niets aan?
Ze mogen alles van mij gebruiken, Els. Ik heb ook onze kinderen op het hart gedrukt daar rekening mee te houden mocht ik onverwacht komen te overlijden.
Ik ben en blijf donor voor je-weet -het-maar-nooit.
Ze kunnen niet meer zoveel gebruiken van onze lijven, Els. Ik heb het nagevraagd. Eventueel wat huid en – als je ogen nog heel goed zijn – netvlies. De rest mag je gewoon lekker meenemen in je laatste tiny house.
Ja zo is het. Ik ben ook al jaren donor en dat blijft natuurlijk zo.