| Vorige week wandelde ik in mijn eentje wat in onze buurt rond. Het zonnetje scheen en de herfst tintelde in de lucht. Op een bruggetje bleef ik staan en luisterde naar de stilte. Niks beklemmends hoor! Er was zelfs redelijk wat te horen. Mensenstemmen in de verte, een vliegtuig dat overvloog. Maar daarna kreeg toch de natuur de overhand. Ploink, ploink,er vielen wat overhangende kastanjes in het water. Plons, een eend dook kopje onder. |
  |
Bladeren ritselden, vogels vlogen in en uit de bomen, floten of krijsten wat. Door de wind tolde een veertje over het kroos en twee libellen maakten een zwierige salto. Even een rustmomentje…
Heerlijk toch dat je dit weet te waarderen, Els. Ik begrijp je helemaal.
De foto is niet in de wijktuin genomen, maar bij het Ommoordse veld, wat verder richting de Heidebuurt.
Ja, de stilte kun je vaak horen….. beetje vreemd, maar toch is het zo. Is deze foto hier in de Wijktuin genomen?
Wat dat beddengoed er tussen doet weet ikniet. Pfffft,zeker spellingscontrole
(Bloost als een biet) bedankt voor jullie reacties. Ik geniet ook echt beddengoed van zo’n wandeling en dat wilde ik delen 🙂
Dat bedoelde ik precies dat jij de kleine dingen zo mooi weet te beschrijven. En eigenlijk is het helemaal niet klein maar groots!
Heel goed dat dit er is in een grote stad. En ook dat jij het net hoorde allemaal 🙂
Mooi, Els. En mooi geschreven.