 |
In 1957 (ik was toen net 9 jaar) trouwde mijn zus, op een sombere en koude decemberdag. Haar bruidsboeket bestond uit een enorme bos Lelietjes der dalen. En natuurlijk plantte ze die bloemen ook in haar tuin. Toen wij een huis met een tuin hadden, kwam een deel van de Lelietjes weer in mijn tuin terecht. Na een wat matige start, groeiden en groeiden ze en tieren ze nu soms iets té welig. Maar ze brengen ook zoveel herinneringen met zich mee, dat ik ze maar met moeite weg kan halen. Dit jaar bloeien ze uitbundig en dat doet me heel veel plezier! |
Geweldige bloemetjes vind ik. Ook leuk in een klein vaasje. En dan die geur…ik snap heel goed dat je er veel plezier aan beleeft.
Prachtig toch, bloemen die zo veel herinneringen brengen, Els.
Ik houd er ook erg van, ze ruiken zo heerlijk. Maar… ze zijn giftig. Dus eerst niet vanwege onze eigen kinderen, toen niet vanwege de hond en nu nog steeds niet vanwege Anna en haar opvolgers