Omdat het zondag zo mooi was, besloten we een lekker stukje te gaan wandelen in het Kralingse Bos. Even een iets andere omgeving en toch niet te ver weg. Het was best al druk, maar dat kon ons eigenlijk niet zo schelen. Tussendoor een kopje koffie in de zon, op een terras. Reden om dat als “geluksmoment” te memoreren op Facebook.
Gisteren was het ook zulk stralend weer. Leo beloofde dat hij ’s middags mee zou lopen, omdat ik in eerste instantie toch nog een beetje aanhikte tegen alleen op pad gaan. Maar bij nader inzien besloot ik er toch op uit te gaan. Ik liep een stuk over het Ommoordse veld, wat verder dan vorige week en nam de lange weg terug. Och, het was niet meer dan zo’n 50 minuten in rustig tempo. Maar wat voelde ik me blij en voldaan. Dat had ik toch maar mooi weer helemaal alleen geflikt. Ik ga steeds verder “back to normal” en dat is gewoonweg prima!!
En onderweg maakte ik nog wat foto’s, want de natuur is altijd mooi, maar in deze tijd toch wel een ietsie pietsie mooier.
Tamina back you life en dat voelt goed!!!
Fijn om te horen dat het zo goed met je gaat, Els en dat je zomaar alleen op stap gaat. Wat geeft dat een voldoening. In deze tijd van het jaar geniet je echt meer van de natuur omdat je zo verlangt naar het voorjaar. Je kijkt dan net iets beter.
Je bent echt dapper, Els. Ik durf Frits zelfs nog niet alleen te laten gaan. Ik doe het wel, maar ik durf het niet.
Echt, je bent superstoer! En wat heerlijk dat je er dan ook nog van geniet!