Gisteren was de laatste controle bij de internist. Na ruim 5 jaar ben ik klaar met de onderzoeken en controles en hoef ik niet meer terug te komen. Punt, uit!
| Ik hoef hier niet uit te leggen dat het voor mij (en voor Leo) een hele opluchting was. Borstkanker betekent niet alleen operatie, bestraling, ziek zijn. Het graaft zich in je leven in. Lange tijd was het prominent aanwezig, al probeerde ik dat voor de buitenwereld te verbergen. Mettertijd slijten ook veel scherpe kantjes af, maar toch. Hoe goed ik me ook voelde, bloednerveus was ik bij elk onderzoek. Angst laat zich niet ompraten of wegstoppen!
Maar het levert niet alleen negatieve gevoelens op. Het goede eraan is dat je alle normale en dagelijkse dingen veel meer gaat waarderen. Dat je keer op keer zaken móet en kúnt relativeren. Dat niet alles hoeft. Dan doe je maar wat minder en bijna perfect is ook nog goed. |
 |
En vooral ook heb ik geleerd dat ik sterk ben. Niet bij de pakken neer gaan zitten, maar met frisse moed er tegenaan. Want je leeft nu en dat leven is de moeite waard.
Jammer, dat er gisteren niemand achter me liep en zag hoe ik een klein vreugdesprongetje maakte 😉
Wat ontzettend fijn voor je ( jullie)!
Gefeliciteerd!
En wat heb je er een ontroerend blogje van gemaakt….
Hi Els,
Kanker doet iets met je. Het is een vijand die ineens in je lijf zit. Ik begrijp heel goed dat je mentaal een meter de lucht in sprong na je laatste controle. Verder heb ik veel bewondering voor hoe je er mee om bent gegaan en wat je deelde. Iedereen moet zijn/haar eigen weg vinden erin, maar sommige reisverhalen raken je meer.
Groetjes,
Dorothé
Wat een goed nieuws! Proficiat! Van mij had je ook een gat in de lucht mogen springen hoor!
Maar ik zie het nu… in mijn hoofd zie ik dat vreugdesprongetje, echt waar. Gefeliciteerd, Els!