Al sinds ik begon met werken (1964) heb ik een girorekening. Ik weet nog dat mijn chef het belachelijk vond om mijn salaris(je) daarop te storten, maar dat is een ander verhaal. Contact met de bank verliep vlekkeloos, maar heel onpersoonlijk.
Ook later bleef het contact beperkt tot het sturen van formulieren, die ingevuld en geretourneerd moesten worden. en dat vond ik eigenlijk wel best.
Nu krijg ik pensioen en blijk ik ineens een heel interessante partner. Niet vanwege het supersonische bedrag hoor! Mijn pensioen is meer een gatenkaas en de bedragen blijven heel bescheiden.
Toch belden vorige week twee banken achter elkaar op. De ING-mevrouw zei dat ze graag een keer kennis wilde komen maken…… Na bijna vijftig jaar vond ik dat wel een beetje laat en ik heb haar dan ook nogal bruusk afgewimpeld, net als de dame van de ABN-AMRO.
Als ik het al die tijd zonder persoonlijk contact heb kunnen doen, zal het me nu ook wel lukken.